De hedonistische drang binnen mijn makerschap is een beweegreden om tot
beeldend werk te komen.
Als kunstenaar creëer ik vaak beelden die voortkomen uit maatschappelijke
problemen, met een humoristische twist en een interesse in diverse
materialen. Ik streef er altijd naar om een verbinding te leggen met educatie.
Dit kan leiden tot fysieke samenwerkingen, maar ook tot kennisoverdracht.
Een langdurige fascinatie van mij is ‘het gedwongen isoleren van de mens’ in
bijvoorbeeld tbs-klinieken, gevangenissen of andere gesloten instellingen.
Wat mij hierin interesseert, is de architectuur van deze instellingen alsmede
het regime en het mysterie die deze plekken omringt.
De afgelopen jaren houdt ik me bezig met thematieken als
‘consumptiemaatschappij’ en ‘massacultuur’, hierbij geef ik de voorkeur aan
het gebruik van tweedehands objecten en het onbelemmerd gebruiken van
materialen zoals pur, polyester, lijm en siliconen. Mijn uitgangspunt is niet om het
consumentisme te bekritiseren, maar het doel om de mens bewust te maken
van het consumeergedrag.
Dit consumeergedrag in ons welvarende maatschappij probeer ik te vangen
in mijn speelse en kleurrijke beelden, zo creëerde ik het laatste jaar beelden
rondom het onderwerp kermis en (kinder)speelgoed. Dit zijn voor mij
activiteiten waar we even kunnen vluchten uit de dagelijkse sleur(escapisme).
Dit effect ervaar ik ook als ik aan het maken ben in mijn atelier.
